Een andere kijk op: ouderdom

Pas geleden was ik bij een themadag van Hans Stolp. Het ging over de tweede helft van de levensloop van de mens. De zaal zat vol met prachtige ouderen, die duidelijk al aan die tweede helft begonnen waren.

Er waren tijden dat ouderen werden gezien als mensen met veel wijsheid. Aan hen werd advies gevraagd en zij stonden bovenaan de sociale ladder. Ze werden met zeer veel eerbied en respect behandeld.

In onze tijd is dat vaak anders en hebben de ouderen het zwaarder. Er is weinig respect meer voor hen en ze worden gezien als een groep mensen die van weinig nut meer is voor onze prestatiegerichte maatschappij. Omdat ze steeds minder presteren dragen ze dus economisch gezien weinig tot niets meer bij. Daarnaast kosten ze ook nog eens enorm veel geld want ze krijgen steeds meer kwalen en hebben steeds meer verzorging nodig.

Wat we vergeten zijn, is dat geestelijk gezien de tweede helft van ons leven een hoogtepunt kan zijn. In de eerste 21 jaren van ons leven komt ons fysieke lichaam helemaal tot ontplooiing. In de volgende 21 jaren staat de ontwikkeling van de ziel centraal. Tussen 21 en 42 jaar doen we veel ervaringen op, die vervolgens in inzichten worden omgezet. De ziel wordt daardoor gevormd en we worden volwassen. Levensvragen als: wie ben ik en wat wil ik nu eigenlijk? staan aan het einde van deze periode centraal en met deze zoektocht begint de weg naar binnen.

Vanaf ongeveer 42 jaar is er een belangrijk keuzemoment. Ga ik me meer richten op de materie of op de geest? Het fysieke lichaam gaat vanaf dan langzaam verouderen. Je kunt ervoor kiezen om je met hand en tand tegen deze veroudering te verzetten en je vooral met het fysieke (materiële) aspect bezig te houden. We zien het overal: plastische chirurgie en botox zijn enorm populair. En ook materiële "zekerheden" en een luxe leven met veel mooie spullen worden als belangrijk gezien.

Je kunt er ook voor kiezen om je te richten op je geestelijke ontwikkeling. Dit is echt een periode om nog oude, onverwerkte zaken te doorleven en op te ruimen en je te bezinnen. Het is ook een periode van loslaten. Alles wat niet meer voor je werkt kun je loslaten of transformeren naar iets nieuws. Dit is echt een periode voor JOU. De kinderen staan op eigen benen en het gezin heeft je niet meer zo nodig; je hebt nu ook meer tijd en ruimte om keuzes te maken voor jezelf. Deze periode geeft dus ook veel vrijheid!

Kiest men voor geestelijke ontwikkeling, dan zie je dat je tussen 42 en 63 jaar meer onzelfzuchtig kunt worden, met meer eigenwaarde en een grotere wijsheid. Je krijgt een duidelijker zicht op het leven en kunt een grotere verantwoordelijkheid voelen voor de mensheid en de schoonheid van de schepping. Het is ook een periode van intens genieten en een nieuwe creativiteit kan in je ontstaan. Als je het verlangen om nieuwe dingen te leren en nieuwe dingen te scheppen volgt, kun je in deze periode nog prachtige dingen doen en maken!

Vanaf 63 jaar begint de echte vrijheid. Vaak komt de werkende periode tot een einde rond deze tijd en kun je je geheel wijden aan wat jij wilt. Als je kiest voor verdere geestelijke ontwikkeling, kun je anderen inspireren en in wijsheid bijstaan. Je mag iets teruggeven aan het leven dat jou zo veel (ervaringen) gegeven heeft. Je kunt genieten, ook en juist van de kleine dingen! Hoewel je lichaam misschien minder beweeglijk wordt, word je geestelijk gezien juist flexibeler en kun je de dingen met meer afstand en minder oordelend bekijken. Natuurlijk is dit niet bij iedereen zo, het is een keuze. Je kunt er ook voor kiezen je te richten op je lichamelijke aftakeling en te gaan klagen over je vele kwalen, die dan ook vaak juist nog meer gaan ontstaan.

Vanaf 84 jaar kan het nog mooier voor je worden. Soms zie je ze, die stralende ouderen die nog zo in het leven staan en genieten, met een gevoel van compassie en dankbaarheid voor hun leven, met een groot gevoel voor waarheid en rechtvaardigheid, met een innerlijke rust en een grote wijsheid in zich. Ja, het kan. Je kunt daarvoor kiezen, om op die manier oud te worden en je eventuele beperkingen geestelijk te overstijgen. Ik ken ze, ook al liggen ze verlamd in hun bed en kunnen ze fysiek gezien weinig meer, maar hun ogen stralen en ze genieten nog steeds, want daar kiezen ze voor. Dat is waardig oud worden in geestelijke vrijheid.

Laten wij hen eren en hen koesteren, hun wijsheid erkennen en het leven met ze vieren!